Als omwonenden van het Zuiderpark genieten wij met volle teugen van wat het park ons biedt. Welhaast iedere dag zijn wij er te vinden.
Begin 2020 trof de pandemie ons met volle kracht. Als gepensioneerden, zonder kinderen, en uiteraard zonder de rijkdom van kleinkinderen, dreigden wij in een isolement te geraken. Opeens mocht en kon niets meer.
Om 7 uur ‘s-morgens boodschappen doen. Geen bezoek ontvangen; noch op bezoek gaan. Hoeveel legpuzzels we hebben gelegd, boeken we hebben gelezen, hebben we niet bijgehouden. De ” huidhonger” sloeg toe. Het gemis van familie en vrienden werd groot.
Tijdens de lockdown van december, die steeds weer werd verlengd en uiteindelijk tot en met april duurde was het helemaal niet uit te houden.
Maar…het Zuiderpark was er, als grote trooster. Met een grote kan koffie en een picknickmand spraken wij af met familie en vrienden, steeds met 2 en op afstand. Gezellig bij de vijver op een bankje, of stoeltjes mee langs die heerlijke paadjes, een plekje gezocht en kakelen maar.
Kitty vierde er zelfs haar verjaardag met vriendinnen, in een grote cirkel, op ieder 1.5 meter afstand. Op kleden, met hapjes en drankjes maakten wij er wat van.
Met onze wandelgroep “de Zuiderpark stappers”, in ganzenpas achter elkaar op gepaste afstand, later naast elkaar, maar nog steeds op 1.5 meter. We pasten ons aan naar het dringend advies van de persconferenties.
Daarvoor was maar één plaats geschikt. Het Zuiderpark. We hielden op die manier toch contact met elkaar, zodat we niet van elkaar vervreemden.
Wij zijn je zeer dankbaar mooi Zuiderpark.
Als slot heb ik nog een gedichtje over je geschreven, hier onder geplaatst.
Lenny
Rust in je hoofd
Dat heerlijke gevoel
Dat prachtige geluid
s-Morgens vroeg er op uit
In de natuur genieten van alles om je heen
Het gevoel van tevredenheid
De dierenwereld met z’n bedrijvigheid.
Zo maar even je ogen dicht
En luisteren naar de geluiden om je heen
Het geklepper van een romantisch reigerpaar
Het gesnater van de eenden daar
Even geen gedoe, geen corona nieuws
Even de werkelijkheid achter je laten
Alleen in het Zuiderpark en voor het verlaten
Die rust meenemen naar huis.
