herinneringen

Als die bomen van het Zuiderpark konden praten…

Ik zag al een paar weken jullie bericht voorbij komen op Facebook over het Zuiderpark en dacht: “Wat een leuk idee.” Ik heb altijd rondom het Zuiderpark gewoond als kind en was er VAAK! Maar ik dacht ook van: “Ik heb geen verhaal te vertellen…tot nu!” In het najaar van 2018 ben ik mijn rechteronderbeen verloren aan amputatie. Ik ging revalideren en moest/mocht een prothese aan. Ik had daar meteen

Ons Zuiderpark

Als omwonenden van het Zuiderpark genieten wij met volle teugen van wat het park ons biedt. Welhaast iedere dag zijn wij er te vinden. Begin 2020 trof de pandemie ons met volle kracht. Als gepensioneerden, zonder kinderen, en uiteraard zonder de rijkdom van kleinkinderen, dreigden wij in een isolement te geraken. Opeens mocht en kon niets meer. Om 7 uur ‘s-morgens boodschappen doen. Geen bezoek ontvangen; noch op bezoek gaan.

Steeds opnieuw beginnen

In het gras is nog steeds een plek waar het was: gekleurd fruit, de rododendron, ons beeld, jouw halve knuffel, een heel stadion. In de vijver legt de zon haar kont als een zoen, de trapfiets verplaatst de ronding in rimpels: was het rond met puntige hoeken of hoekig in een cirkel? Of kwam het gelegen: zonaanbidders op een plaid kriskras? We traden op, overal waar het kon met stevige

Het verhaal van de olifant in de vijver

Ik woonde in de jaren 50 en 60 op de Erasmusweg met uitzicht (via de Aagje Dekenlaan) op de grote vijver van het Zuiderpark. Mijn vader vertelde mij toen ik een jaar op 6 was dat in 1937 in die vijver een olifant was gedumpt. Het verhaal was als volgt. In 1937 was het circus Sarrasani in Scheveningen met onder andere  de 108 jaar oude olifant Jenny.  Na een van

Ado, het openluchttheater, het openlucht zwembad en natuurlijk Parkpop!

Mijn naam is Wim geboren 17-02-1957. Mijn roots liggen in moerwijk ik ben er geboren en 18 jaar heb ik er met veel plezier gewoond. Voor het voetbal en moest je in het Zuiderpark zijn naar ADO. Mijn vader had een perskaart van de Haagse courant dus elke thuiswedstrijd stond hij op het veld en ik achter het hek op de west tribune. We gingen ook altijd naar het openlucht

Zuiderpark loopt eigenlijk als een rode draad door mijn leven

Mijn opa van vaderskant Jan Pont heeft destijds in 1923 in het kader van het werkverschaffingproject mee geholpen aan de eerste aanleg van Zuiderpark. Dit heb ik uiteraard alleen van horen vertellen. Toen mijn zus en ik nog op de basisschool zaten, ik was toen een jaar of 6, ging mijn moeder met ons elke woensdag vanaf Spoorwijk, waar wij in die tijd woonden, lopend naar het Zuiderpark. Via de